दोन दगडांची गोष्ट || 2 Stones story in Marathi

Moral stories in marathi, Marathi Bodhkatha, Don Dagadanchi Gosht

एका गावात एक मूर्तिकार रहात असे. तो मूर्तिकार दगडांपासून अगदी सुबक अशा मूर्ती बनवत असे. एक दिवस तो मूर्ती बनवण्यासाठी चांगल्या दगडाच्या शोधत जंगलाकडे निघाला. 

जेव्हा तो जंगलात पोहोचला तेव्हा त्याने एका झाडाखाली एक सुंदर दगड बघितला. मूर्तिकाराला तो दगड मूर्ती बनवण्यासाठी योग्य वाटला. त्याने सर्व काही साहित्य पिशवी मधून बाहेर काढले. त्या साहित्याच्या म्हणजेच औजारांच्या मदतीने त्याने त्या दगडावर ठोकून ठोकून मूर्ती बनवायला सुरुवात केली. जसे त्या मुर्तीकाराने दगडावर घाव घालायला सुरुवात केली तसे तो दगड जोरजोरात ओरडायला लागला. तो बोलायला लागला की घाव घालणे बंद करा, मला खूप त्रास होतो आहे. हे बघून मुर्तीकाराने त्या दगडाला तिथेच ठेवले आणि तो मूर्ती बनविण्यासाठी दुसरा दगड शोधण्यास निघाला. 

पुढे काही अंतर चालून गेल्यावर मूर्तिकाराला आणखी एक सुंदर दगड दिसला. दगडाला बघून त्या मुर्तीकाराने पुन्हा त्याचे मूर्ती बनविण्यासाठी लागणारे साहित्य पिशवीतून बाहेर काढले आणि त्या दगडावर घाव घालून मूर्ती बनवायला सुरूवात केली. जेव्हा घाव घातले जात होते तेव्हा त्या दगडाला देखील त्रास होत होता. परंतु त्याने ते सहन केले. मुर्तीकाराने त्या दगडापासून एक सुंदर देवाची मूर्ती बनविली. 

एकदा गावात एका मंदिराची बांधणी करण्यात आली. त्या मंदिरासाठी देवाच्या मूर्त्यांची गरज होती. तेव्हा तो मूर्तिकार गावातील सरपंचाला भेटतो आणि सांगतो की त्याने काही दिवसांपूर्वी गणपती बाप्पाची एक सुबक मूर्ती बनवलेली आहे. तुम्हाला आणि गावकऱ्यांना मान्य असेल तर तुम्ही ती मूर्ती मंदिरात स्थापन करू शकता. गावकरी आणि सरपंच ही गोष्ट एकूण आनंदित झाले. त्यांनी सर्वांनी मिळून ती बाप्पाची मूर्ती वाजत गाजत जंगलात मंदिरात आणली आणि तिची स्थापना केली. 

सर्व लोक खूप आनंदात होते, परंतु तेव्हा सरपंचाच्या मनात एक प्रश्न होता आणि तो म्हणजे मंदिरासमोर नारळ फोडण्यासाठी एक दगड हवा होता. या प्रश्नाचे उत्तर देखील मूर्तिकाराकडे होते. त्याने सरपंचांना सांगितले की एका झाडाखाली नारळ फोडण्यासाठी योग्य राहील असा दगड आहे. हे एकूण गावकरी जंगलात गेले आणि त्यांनी तो पहिला दगड घरी आणला. 

त्या दिवसापासून गावात मंदिरात स्थापित असलेल्या बाप्पाची पूजा व्हायला लागली. दुसरीकडे त्या  पहिल्या दगडावर पूजेसाठी आणलेले नारळ लोक फोडायला लागले. आता त्या दगडाला प्रत्येक दिवशी नारळ फोडण्याच्या त्रासाला सहन करावे लागत होते. त्या दगडाने दुःखी होऊन बाप्पाच्या मूर्तीला सांगितले की, तुमचे नशीब किती चांगले काही की लोक तुम्हाला पूजतात आणि माझ्यावर सर्व लोक नारळ फोडत आहेत. तेव्हा बाप्पाची मूर्ती बनलेल्या दगडाने उत्तर दिले की, मी देखील तुझ्यासारखाचा एक दगड होतो. परंतु मी मूर्ती बनत असताना मूर्तिकाराकडून होणारे सर्व दुःख, वेदना या सहन केल्या आणि म्हणून आज मी या जागेवर आहे. 

त्या पहिल्या दगडाला त्याच्या चुकीची जाणीव झाली. परंतु आता उशीर झालेला होता. 

शिकवण- (Moral of the Story)

जीवनात यश मिळविण्यासाठी आपल्याला अथक परिश्रम करावे लागतात. दुःख आणि वेदनांशिवाय आपल्याला कधीच यश मिळत नसते. लक्षात ठेवा जर तुमच्या यशाच्या मार्गात अनेक कठीण प्रसंग असतील तर तुम्ही योग्य मार्गावर आहात.